ابری عظیمی از مواد خارج شده از یک ستاره که توسط تلسکوپ فضایی NuSTAR رصد شده، ساختاری از پرتوهای اشعه ایکس پر انرژی است که تداعی کننده تصویر یک دست در فضا است.

      

به گزارش  كلبه نجوم 2   به نقل از ايسنا این نمای کیهانی که اصطلاحا «دست خدا» (Hand of God)‌ نامیده می‌شود، یک ستاره منفجر شده و ابر عظیمی از مواد خارج شده از آن را نشان می‌دهد.

پیش از این، رصدخانه اشعه ایکس چاندارا، پرتوهای کم انرژی پرتو ایکس به رنگ‌های سبز و قرمز را رصد کرده بود و در تصویر جدید تلسکوپ فضایی NuSTAR، پرتوهای پر انرژی پرتو ایکس به رنگ آبی مشاهده شده است.

«فیونا هریسون»، محقق اصلی تلسکوپ NuSTAR از موسسه فناوری کالیفرنیا تأکید می‌کند: این نمای منحصربفرد، یک باد تپ‌اختر تولید شده توسط باقی مانده متراکم یک ستاره منفجر شده را نشان می‌دهد.

چیزی که پس از انفجار ستاره و خروج ابر عظیمی از مواد باقی می‌ماند، یک تپ‌اختر موسوم به PSR B1509-58 است که هفت بار در ثانیه در حال چرخش بوده و باعث وزیدن باد پرقدرتی از ذرات می‌شود.

این ذرات در تعامل با میدان‌های مغناطیسی اطراف، پرتوهای پر انرژی ایکس به شکل یک دست را شکل می‌دهند.

ابر قرمز بالای انگشتان دست، یک ساختار مجزا موسوم به RCW89 است که یک پرتو کم انرژی ایکس است. بخش سبز رنگ نیز پرتوهای کم انرژی ایکس هستند، اما بخش آبی رنگ، پرتوهای پر انرژی ایکس محسوب می‌شوند.

در تصویر رصد شده توسط تلسکوپ NuSTAR، انرژی پرتو ایکس در طیفی بین 7 تا 25 کیلو الکترون‌ولت است، درحالی که پرتوهای ایکس رصد شده توسط تلسکوپ چاندرا طیفی بین 0.5 تا 2 کیلو الکترون‌ ولت است.

تپ‌اختر «دست خدا» نمونه ای از پدیده روانی پاریدولیا (pareidokia) است که امکان مشاهده و درک اشکال آشنا در تصاویر مبهم را فراهم می‌کند.

کپسول باری «سیگنوس» که روز گذشته (یکشنبه) به ایستگاه فضایی بین‌المللی (ISS)‌ ملحق شد، 800 مورچه فضانورد را برای انجام تحقیقات دانش‌آموزی به فضا منتقل کرد.

            

به گزارش كلبه نجوم 2  به نقل از ايسنا فضانوردان مستقر در ایستگاه فضایی بین‌المللی با الحاق کپسول باری سیگنوس، علاوه بر دریافت محموله‌ای شامل آب، غذا، اکسیژن و تجهیزات علمی، پذیرای چند کلونی مورچه فضانورد هستند.

این برنامه بخشی از یک آزمایش دانش‌آموزی است که در آن هشت کلونی مورچه در محفظه‌های مخصوص در محیط میکروگرانشی فضا قرار می‌گیرند.

طی مدت حضور این مورچه‌های فضانورد، محققان و دانش‌آموزان تغییرات رفتار حرکتی این حشرات را مورد بررسی قرار می‌دهند.

این هشت کلونی متشکل از 800 مورچه معمولی از نوع Tetramorium caespitum هستند که بهترین گونه برای انجام این سفر فضایی محسوب می‌شوند.

دوربین‌هایی بر روی محفظه‌های مخصوص نگه‌داری مورچه‌ها نصب شده است که عکس و فیلم‌های ویدئویی از وضعیت حرکتی آنها را تهیه و برای دانش‌آموزان در مناطق مختلف زمین ارسال می‌کند.

بخشی از این مطالعه بررسی تأثیرات بی‌وزنی در هنگام جستجوی غذا است.

بررسی نحوه ازدحام مورچه‌ها در شرایط میکروگرانشی به ویژه در هنگام جستجوی غذا در کلونی به ارائه راه‌حل‌های ریاضی بهتر برای طراحی خطوط هوایی و حل مسائل پیچیده دنیای واقعی کمک می‌کند.

محققان از فناوری چاپ سه‌بعدی برای تبدیل تصاویر فضایی تلسکوپ هابل به تصاویر چاپی لمسی برای نابینایان استفاده کرده‌اند.

          

به گزارش  كلبه نجوم 2   به نقل از ايسنا فناوری چاپ سه‌بعدی در حوزه‌های مختلف علوم از جمله پزشکی، هوافضا و مهندسی مورد استفاده قرار می‌گیرد و محققان موسسه علوم تلسکوپ فضایی قصد دارند از این فناوری برای آموزش نجوم به افراد کم بینا و نابینا استفاده کنند.

محققان این مرکز با همکاری متخصصان طراحی نرم‌افزار و برنامه‌نویسی رایانه‌ای، یک برنامه نرم‌افزاری اختصاصی طراحی کرده‌اند که قادر به محاسبه و ترجمه اندازه، درخشندگی و فاصله تصاویر فضایی تهیه شده توسط تلسکوپ هابل به طرح‌های سه‌بعدی قابل چاپ است.

با استفاده از بافت‌های مختلف، ویژگی‌های متفاوت تصاویر فضایی در مدل‌های پلاستیکی چاپ شده توسط چاپگرسه‌بعدی ارائه می‌شود که به درک بهتر این تصاویر کمک می‌کند.

نمونه اولیه این طرح‌ها با کمک 100 فرد کم بینا مورد آزمایش قرار گرفت و بر اساس بازخورد آنها، مدل‌های پیشرفته‌ری طراحی شدند.

هدف اصلی محققان، تولید تصاویر سه‌بعدی لمسی چاپی برای استفاده نابینایان در مدارس، کتابخانه‌ها و مراکز عمومی است.

نمونه‌هایی از این طرح در دویست و بیست و سومین نشست اتحادیه نجوم آمریکا ارائه شد.

یک شرکت فعال در حوزه سفرهای تجاری فضایی قصد دارد گردشگران ثروتمند چین را تا پایان سال جاری میلادی راهی سفرهای فضایی کند.

                  

به گزارش كلبه نجوم 2 به نقل از ايسنا شرکت هلندی SXC که در حوزه توریسم فضایی فعالیت می‌کند، توافقنامه‌ای را با یک آژانس مسافرتی چین برای انتقال گردشگران فضایی این کشور به فضا با هزینه 95 هزار دلار منعقد کرده است.

تاکنون 100 شهروند ثروتمند چین آمادگی خود را برای سفر به فضا اعلام کرده اند.

فضاپیمای Lynx Mark که توسط شرکت خصوصی هوافضا XCOR آمریکا طراحی شده است، کار انتقال یک فضانورد و یک گردشگر فضایی در هر پرواز را برعهده خواهد داشت.

با رسیدن فضاپیما با ارتفاع مورد نظر، نمای دیدنی از فضا و یک سوم زمین قابل رویت خواهد بود.

فضاپیمای Lynx Mark I تا قبل از پایان سال 2014 میلادی به فضا پرتاب خواهد شد و برنامه پروازهای Lynx Mark II نیز از سال 2015 آغاز خواهد شد.

    آژانس فضایی ناسا به دنبال غبارروبی از سطح ماه و تجهیزات فضایی است.

                  

به گزارش كلبه نجوم 2  به نقل از ايسنا غبارهای ماه خطرناک هستند و هیچ باد یا بارانی برای نرم‌کردن خاک این قمر وجود ندارد.

در طول ماموریت‌های آپولو، این غبارها وارد تجهیزات و لباس‌های فضایی و منجر به کاهش قابل‌توجه فشار شدند.

غبار مریخی نیز خطرهای خود را دارد و بر روی این سیاره، توفان‌های چرخان غبار، پنل‌های خورشیدی کاوشگرها را می‌پوشانند.

بنابراین، در حالی که این تجهیزات انتظار یک باد مطلوب را می‌کشند، وجود چنین غباری نیروی آنها را به طور قابل‌توجهی کاهش می‌دهد.

چنانچه این نوع غبار فضایی وارد بخش محفظه هوا شود، می‌تواند سمی باشد، ریه‌ را آزار داده و سلامتی فضانوردان را در ماموریت‌های طولانی‌مدت با خطر روبرو کند.

دانشمندان ناسا در سال 1967 ایده شارژ الکتریکی را برای از بین بردن این غبارها ارائه دادند، اما آژانس فضایی تا سال 2003 به مقاله آنها رجوع نکرد.

در این سال، کارلوس کال و همکارانش از مرکز فضایی کندی ناسا واقع در فلوریدا، ساخت و جاسازی فناوری پیشنهادشده را در کاوشگرهای ناسا مد نظر قرار دادند.

هدایت چند میلی‌وات برق از خلال سیم‌های باریک، میدان‌های الکتریکی خلق می‌کند که در آزمایشات انجام‌شده، 99 درصد غبار را در شرایط شبیه‌سازی‌شده ماه و مریخ از بین بردند.

محققان سیم‌های مواد متعددی را که در سطوح مختلف تعبیه شده‌ بودند، آزمایش کرد.

از میان این سطوح، سیم‌های اکسید قلع-ایندیم شفاف از پنل‌های خورشیدی محافظت می‌کردند و سیم‌های آلومینیومی یا نقره‌ای در فیلم‌های انعکاسی کار گذاشته شده بودند؛ این فیلم‌ها از فرودگرها و کاوشگرها در مقابل گرما و نور بیش از حد خورشید محافظت می‌کنند. همچنین سیم‌های مسی در زیر رنگ سفید حرارتی منعکس‌کننده گرما کارآمد بودند.

دانشمندان مرکز فضایی کندی همچنین جوهرهای رسانای نانولوله کربن را بر روی پنبه آزمایش کردند که در آینده نیز، آنها را در پارچه‌های لباس فضایی آزمایش خواهند کرد.

گفته می‌شود در سال 2016، ناسا آزمایش سپرهای غبار در فضا را آغاز خواهد کرد.

                  

به گزارش  كلبه نجوم 2  به نقل از ايسنا کاوشگر «روح» (Spirit) ناسا در روز چهارم ژانویه 2004 در سطح مریخ فرود آمد و سه هفته بعد، کاوشگر «فرصت» (Opportunity) نیز به آن ملحق شد.

در آن سال‌ها مدیریت برنامه‌های اکتشافات مریخ ناسا را دکتر فیروز نادری، دانشمند برجسته ایرانی عهده دار بود.

وی، فروردین ماه 1379 در شرایطی این مسوولیت را پذیرفته بود که دو ماموریت مهم قبلی ناسا برای اعزام سفینه به مریخ با شکست مواجه شده بود.

این دو ربات درابتدا قرار بود برای 90 روز سطح اسرارآمیز سیاره مریخ را کاوش کرده و مناطق متفاوت فرود خود را به دنبال نشانه‌هایی از فعالیت آبی در گذشته بررسی کنند. هر دو کاوشگر توانستند شواهد بسیاری پیدا کرده و به کار خود بسیار بیشتر از آنچه از آنها انتظار می‌رفت، ادامه دهند.

مریخ‌نورد روح در سال 2010 در شن گیر کرد و یک سال بعد، ناسا آنرا مرده اعلام کرد، اما کاوشگر فرصت تا به امروز به کار خود ادامه داده و هیچ نشانه‌ای از کند شدن نشان نداده است.

اکتشافات انجام شده توسط کاوشگرهای فرصت و روح در سالهای گذشته به طور اساسی درک دانشمندان را از مریخ و تاریخ دینامیک آن تغییر دادند.

برای مثال در سال 2007، چرخ جلو سمت راست روح که از کار افتاده بود، یک شیار در خاک قرمز مریخ حفر کرد که شکل‌گیری آن مانند واکنش آب داغ به سنگ بود. این مریخ‌نورد توانست شواهد قدرتمندی از وجود یک سیستم گرمابی باستانی کشف کند که نشان می‌دهد حداقل برخی بخشهای سیاره سرخ در گذشته از دو عنصر اصلی ضروری برای حیات یعنی آب مایع و منبع انرژی برخوردار بوده‌اند.

کاوشگر فرصت نیز چند کشف را انجام داده که برخی از آنها پس از ورود این ربات به دهانه 22 کیلومتری «اندوور» (Endevour) در ماه اوت 2011 بدست آمده‌اند.

کاوشگر کنجکاوی ناسا که در اوت 2012 در دهانه گیل مریخ وارد شده است، تحقیقات به دنبال نشانه‌های حیات را در مرحله بالاتری انجام می‌دهد. مشاهدات کنجکاوی نشان داده که ناحیه‌ای موسوم به «خلیج یلونایف» احتمالا چند میلیارد سال پیش در دریاچه آب شیرینی که احتمالا 50 در پنج کیلومتر وسعت داشته، از حیات اولیه برخوردار بوده است.

کاوشگر روح در کل عمر عملیاتی خود 7.7 کیلومتر در سیاره مریخ حرکت کرده، در حالیکه مسیر طی شده توسط کاوشگر فرصت تا به امروز 38.7 کیلومتر بوده است. فرصت اکنون رکورددار مسافت طی شده توسط یک خودروی رباتیک آمریکایی در فضا بوده و در حال نزدیک شدن به رکورد بین‌المللی 42 کیلومتر است که در اختیار ماهنورد «لونوخود 2» اتحاد جماهیر شوروی سابق قرار دارد؛ این رکورد تاریخی در سال 1973 ثبت شده بود.

محققان آمریکایی با استفاده از ماهواره‌های سیستم موقعیت‌یاب جهانی (GPS)‌ دریافته‌اند، احتمالا هاله‌ای از ماده تاریک، زمین را در برگرفته و باعث افزایش جرم این سیاره شده است.

                     

به گزارش كلبه نجوم 2  به نقل از ايسنا از زمان مطرح شدن نظریه ماده تاریک، شواهد مختلفی از این ماده فرار بدست آمده است، اما دانشمندان تاکنون موفق به اثبات قطعی وجود آن نشده‌اند.

در سال 2009 میلادی محققان موسسه مطالعات پیشرفته در پرینستون اعلام کردند، تغییرات در سرعت فضاپیماها در زمان عبور از کنار زمین بوسیله ماده تاریک که بر جاذبه اثر می‌گذارد، قابل توضیح است.

محققان دانشگاه تگزاس در جدیدترین مطالعه، این نظریه را مورد بررسی قرار داده و عنوان می‌کنند، احتمالا هاله‌ای از ماده تاریک زمین را در برگرفته که این مسئله باعث سنگین‌تر شدن این سیاره در مقایسه با محاسبات قبلی می‌شود.

در این مطالعه، محققان از داده‌های ماهواره‌های GPS آمریکا، سیستم GLONASS روسیه و گروه گالیله اروپا برای اندازه‌گیری جرم زمین استفاده کردند.

مدار ماهواره‌ها کاملا مشخص است؛ مکان ماهواره‌های در حال چرخش در اطراف زمین بوسیله کشش نیروی گرانش تعیین می‌شود؛ با استفاده از این داده‌ها و مکان ماهواره‌ها، محققان قادر به تعیین میزان کشش نیروی گرانش زمین بر آنها شدند.

پروفسور «بن هریس» سرپرست تیم تحقیقاتی تأکید می‌کند: این هاله می‌تواند بر گرانش زمین اثر گذاشته و باعث سنگین‌تر شدن 0.008 و 0.005 درصدی جرم زمین در مقایسه با میزان تعیین شده توسط اتحادیه بین المللی نجوم (IAU) شود.

در ادامه محققان قصد دارند تغییر در مدار ماهواره‌ها را با توجه به کشش گرانشی خورشید و ماه ارزیابی کنند و در صورتیکه این محاسبات درست باشند، ماهواره‌های GPS می‌توانند به رمزگشایی از اسرار ماده تاریک، شکل‌گیری کائنات و نحوه تعامل کهکشان‌ها کمک کنند.

         

به گزارش كلبه نجوم 2  به نقل از ايسنا کارولین پاکو، رهبر تیم تصویربرداری کاسینی در موسسه علوم فضایی بودلر در کلرادو، گزارش شده است.

دو نما از انسلادوس که در بسته ارائه‌شده کاسینی به چشم می‌خورد که نشانگر بسیاری از گسست‌ها، شکستگی‌ها و پشته‌هایی هستند که سطح این قمر یخی را تزئین کرده‌اند.

انسلادوس یک توپ برفی سفید و درخشان است و به دلیل وجود 100 چشمه جوشان (geyser) در ناحیه قطب جنوب آن و همچنین افشاندن ذرات یخی ریز به فضا معروف است. بسیاری از این ذرات به شکل برف به سطح این قمر بازمی‌گردند.

از آن جا که دانشمندان معتقدند این چشمه‌ها مستقیما به یک مخزن زیرسطحی شور، غنی از مواد آلی و آب مایع مرتبط هستند، انسلادوس میزبان یکی از در دسترس‌ترین نواحی قابل‌زیست فرازمینی در منظومه شمسی است.

در بسته ارائه‌شده کاسینی همراه با زحل و انسلادوس، مجموعه‌ای از تصاویر با رنگ‌ طبیعی از بزرگ‌ترین قمر زحل به نام تیتان وجود دارند.

دوربین کاسینی جو مبهم و نارنجی رنگ این قمر را بررسی و ویژگی‌های تیره و لکه‌لکه آن را در نواحی قطبی رصد می‌کند.

این مشخصه‌ها، دریاچه‌ها و دریاهای متان و اتان مایع هستند که تیتان به دلیل وجود آنها معروف است.

قمر مزبور تنها مکان دیگر به جز زمین در منظومه شمسی به شمار می‌آید که دارای مایع ثابت بر روی سطحش است، اما این مایع‌ها اتان و متان بوده و آب نیستند.

در قطب جنوب تیتان یک گردباد چرخان مرتفع و مجزا از بخش تاریک جو آن وجود دارد. جو تیتان و محیط سطحی آن از جهات خاصی به جو آغازین زمین شباهت دارد.

خود زحل نیز دارای عجایب فراوانی است و قطب جنوب این سیاره که هم‌اکنون در فصل زمستان به سر می‌برد، بسیار متفاوت از قطب شمال آن است که بهار را سپری می‌کند.

کاسینی در سال 1997 پرتاب شد و ماموریت آن برای ارسال تصاویر بیشتر از زحل تا سال 2017 ادامه دارد.

                         تصوير كاسيني  از زحل در لباس كريسمس

                                   تعامل دینامیک بین تیتان و حلقه زحل

                                          بزرگ‌ترین قمر زحل (تیتان) و رئا

                                              زمستان در نیمکره زحل

    این عکس از آقای بابک امین تفرشی هست خیلی عکس قشنگیه ...

                          

به گزارش كلبه نجوم 2 به نقل از ايسنا سال 2013 با خود داستان‌های زیادی را در حوزه علم به همراه داشت.در این گزارش به بررسی رویدادهای این سال به ترتیب ماه‌ها پرداخته شده است.

ژانویه

* سال 2013 با اخبار بدی برای تلسکوپ شکارچی سیاره کپلر ناسا آغاز شد که چرخ حیاتی واکنش آن شکست. این تلسکوپ فضایی سپس به حالت ایمن فرو رفت و دیگر قادر به اسکن فضا برای سیارات فراخورشیدی احتمالی نیست.

اگرچه داده‌های بدست آمده از کپلر هنوز در حال بررسی بوده و تاکنون 167 سیاره تائید شده‌اند.

فوریه

* یک سیارک در آسمان شهر چلیابینسک روسیه منفجر شده و منجر به زخمی شدن صدها انسان و آسیب دیدن ساختمانها شد. این رویداد می‌تواند به شناسایی سرنخهایی در مورد تاثیرات آینده برخورد با سنگهای بزرگتر فضایی کمک کند.

* بنیاد Inspiration Mars از برنامه‌هایی برای ارسال یک ماموریت دو نفره به مریخ در روز پنجم ژانویه 2018 خبر داد که در طول یک مینیموم خورشیدی انجام شده و در اوت سال بعد به سیاره سرخ خواهد رسید.

مارس

* سازمان فضایی اروپا، واضحترین نقشه تاکنون را از کل تابش زمینه ی کیهانی(CMB) ارائه کرد که نور بازمانده از جهان اولیه است.

مه

* رصدخانه مونا لوا در هاوایی نشان داد که میزان دی‌اکسیدکربن جوی از علامت نمادین 400 بخش در میلیون گذشته است.

اکتبر

* پیتر هیگز امسال توانست پس از تائید کشف ذره بوزون هیگز در مرکز سرن، جایزه نوبل فیزیک را بطور مشترک با فرانسیس انگلرت بدست بیاورد.

نوامبر

* هند اولین ماموریت مدارگرد مریخ خود (MOM) را به فضا پرتاب کرد. هدف اصلی این ماموریت 73 میلیون دلاری، اثبات این امر است که هند نیز می‌تواند کاوشگر در مدار مریخ داشته باشد. همچنین کشف گاز متان در جو سیاره سرخ از دیگر اهداف این مدارگرد است.

دسامبر

* کاوشگر کنجکاوی اولین نشانه‌های قطعی را از وجود یک دریاچه آب قابل نوشیدن در جایگاه کنونی دهانه گیل در سطح مریخ پیدا کرد.

           

به گزارش كلبه نجوم 2 به نقل از ايسنا قمر فراخورشیدی (exomoon) قمر طبیعی محسوب می‌شود که در مدار یک سیاره فراخورشیدی یا یک جرم فراخورشیدی در حال چرخش است.

درحالیکه تعداد سیارات فراخورشیدی از مرز یک هزار عبور کرد، اخترشناسان دانشگاه نوتردام در ایندیانا موفق به کشف احتمالی نخستین قمر فراخورشیدی در مدار یک سیاره شناور آزاد شدند.

با استفاده از روش آنالیز چگونگی تأثیرات گرانش و میکرولنزیک گرانشی، یک جرم شبه سیاره بسیار کوچک در حال چرخش بدور یک جرم بزرگتر شناسایی شد.

جرم بزرگتر دارای خصوصیات یک ستاره نبوده و جرم کوچک‌تر نیز بقدری کوچک است که احتمال سیاره بودن آن منتفی می‌شود؛ بنابراین مشخص شد که جرم کوچک‌تر نخستین قمر فراخورشیدی مشاهده شده تاکنون است.

سیاره فراخورشیدی و قمر آن در فاصله یک هزار و 800 سال نوری از زمین واقع شده است؛ جرم این سیاره چهار برابر مشتری است.

البته اخترشناسان کاملا مطمئن نیستند که این دو جرم، یک سیاره فراخورشیدی و قمر آن باشد.

بر اساس نظریه دیگر، این اجرام آسمانی در فاصله دورتر از یک هزار و 800 سال نوری واقع شده‌اند و این سیاره در حقیقت یک ستاره بسیار کوچک و قمر آن نیز یک سیاره در اندازه نپتون است؛ در غیر اینصورت، این سیاره فاقد ستاره میزبان بوده و بصورت آزاد در فضا شناور است.

عکاسی آسمان شب