محققان شرکت پاناسونیک موفق به ساخت پنل‌هایی برای تصفیه آب با استفاده از نور خورشید و فوتوکاتالیست‌ها شدند.

به گزارش کلبه نجوم 2 به نقل از ایسنا ، با توجه به نقش حیاتی استفاده از منابع آب سالم در کنترل بیماری‌های واگیردار، محققان شرکت پاناسونیک موفق به طراحی سیستم تصفیه‌کننده آب‌های زیرزمینی با استفاده از نور خورشید و فوتوکاتالیست‌ها شدند.

در این سیستم پیشرفته، با پیوند دی‌اکسید تیتانیوم (TiO2) در کاتالیزورهای نوری که تحت تابش نور فرابنفش خورشید قرار دارند، فرآیند پیچیده تصفیه آب انجام می‌شود و با کمک این شیوه می‌توان علاوه بر کیفیت بالای آب تصفیه آب، کمیت تولید آب را نیز حفظ کرد.

محققان شرکت پاناسونیک با انجام آزمایش محصول خود در کشور هند دریافتند که با توجه به آلودگی آب‌های زیرزمینی، استفاده از این سیستم به حفظ سلامت مردم کمک می‌کند، چرا که بیش از 70 درصد منابع آب آشامیدنی این کشور از سفره‌های زیرزمینی بدست می‌آید.

محققان شرکت پاناسونیک در حال طراحی سیستم تصفیه آب کوچک و قابل حمل جهت استفاده شخصی هستند.

ناسا بدنبال آزمایش سپر حرارتی بادی با الگوبرداری از حلقه بازی کودکان است که امکان ورود آرام فضاپیما به جو مریخ را فراهم می‌کند.

به گزارش کلبه نجوم 2 به نقل از ایسنا ، موشک به تنهایی نمی‌تواند برای فرود یک فضاپیما بر روی مریخ مورد استفاده قرار بگیرد؛ استفاده از چتر نجات نیز برای نشاندن فضاپیماهای بزرگ سرنشین‌دار بر سطح این سیاره کارایی ندارد.

اما فناوری سپر حرارتی بادی انجام سفر سرنشین‌دار به مریخ را تسهیل می‌کند؛ برای استفاده از این فناوری، محققان ناسا یک سپر حرارتی حلقوی طراحی کرده‌اند.

این سپر حرارتی بادی که با الگوبرداری از حلقه بازی کودکان طراحی شده است، بسیار سبک وزن است که شرایط را برای ورود آرام فضاپیمای سرنشین‌دار به جو مریخ - که نازک‌تر از جو زمین است - فراهم می‌کند.

این حلقه با نیتروژن پر شده و با یک روکش حرارتی پوشش داده می‌شود که در هنگام ورود به جو مریخ، مانند یک قارچ غول‌پیکر باز شده و از فضاپیما محافظت کند.

ناسا قصد دارد با تکمیل طراحی سپر حرارتی بادی، این فناوری را تا سال 2016 در هنگام بازگشت به جو زمین مورد آزمایش قرار دهد.

ناسا ادعای محققان روس درخصوص تهدید سیاره زمین توسط سیارک 2014UR116 را رد کرد.

به گزارش کلبه نجوم 2 به نقل از ایسنا، سیارک 400 متری 2014UR116 اواخر ماه نوامبر توسط رصدخانه MASER-II روسیه شناسایی شد و محققان این کشور اعلام کردند که این سیارک غول‌پیکر در ابعاد یک کوه می‌تواند در آینده نزدیک سیاره زمین را تهدید کرده و انفجاری بزرگتر از انفجار شهاب‌سنگ بر فراز شهر چلیابینسک روسیه ایجاد کند.

اما محققان آزمایشگاه پیشرانه جت (JPL)‌ ناسا و مرکز سیاره‌ای مینور در ماساچوست با انتشار بیانیه‌ای اعلام کردند، سیارک 2014UR116 به هیچ‌عنوان خطری برای زمین ایجاد نخواهد کرد.

برخلاف ادعای محققان روس، این سیارک نخستین‌بار شش سال قبل شناسایی شد.

سیارک 2014UR116 هر سه سال یکبار از فاصله ایمن از کنار زمین عبور می‌کند و بررسی اخیر حرکت مداری آن نشان می‌دهد که دست‌کم تا 150 سال آینده این سیارک هیچ خطری برای زمین ایجاد نخواهد کرد.

ناسا در برنامه اجرام نزدیک به زمین (NEOs) بیش از 90 درصد سیارک‌هایی با قطر بیش از یک کیلومتر را شناسایی کرده است و قصد دارد در یک مأموریت رباتیک در دهه 2020، مدار یک سیارک را بسمت مدار ماه تغییر دهد.

ذوب شدن یخ‌ها در غرب قطب جنوب تاثیر بسزایی در کاهش میدان گرانشی زمین دارد.

به گزارش کلبه نجوم  به نقل از ایسنا- منطقه خراسان، گزارش سازمان فضایی اروپا ES شاید گزارشی تخیلی تصور شود اما حقیقت این است که از بین رفتن میزان زیادی از یخ‌ها، تغییر چشمگیری در میدان گرانشی زمین ایجاد کرده است.

از بین رفتن یخ‌های غرب قطب جنوب بین سال‌های 2009 و 2012 موجب کاهش میدان گرانش زمین در بسیاری از نواحی شده است.

هر چند این اتفاق بسیار گسترده است اما ما متوجه آن نمی‌شویم. به عنوان مثال اگر شما در قسمت راست قطب جنوب باشید هیچ وقت کم وزنی را احساس نخواهید کرد و وزن شما در اینجا از دیگر قسمت‌های جهان که قرار گیرید بیشتر خواهد بود.

این کشف جدید بر تایید هشدارهای جهانی تغییرات آب وهوایی دلالت دارد.

اگر چه ما بیشتر اوقات تصور می‌کنیم میزان جاذبه زمین ثابت است، اما قدرت نیروی گرانش زمین به مکانی که در روی آن ایستاده‌ایم و سرزمین یخی بستگی دارد.

بعد از چهار سال، ماهواره GOCE سازمان اسا میزان گرانش زمین را با جزئیات بی‌سابقه اندازه‌گیری کرده محققان اعلام کردند که تغییرات چشمگیر کاهش در گرانش زمین در قطب جنوب مشاهده می‌شود. این تغییرات با تحلیل اطلاعات ماهواره‌های آمریکا و آلمان به نام GRACE نیز تایید شد.

اگر چه این موضوع قدری ترسناک است، اما گروه دیگر در اوایل سال جاری اعلام کردند: یخچال‌های بزرگ در غرب قطب جنوب در حال فروپاشی هستند و منجر به افزایش سطح آب دریاها در چند صد سال آینده خواهد شد.

ماهواره CryoSat سازمان اسا نیز ارتفاع از سطح دریا را در تمامی نواحی زمین اندازه‌گیری و همچنین اعلام کرد که میزان از دست دادن یخ‌ها در قطب جنوب طی سه سال از سال 2009 افزایش یافته است.

این گروه امیدوارند با تفحص و تحقیق بیشتر، تغییرات میدان گرانشی زمین بر قاره قطب جنوب را بررسی کرده و تاثیر تغییرات آب وهوایی در این نواحی و کمک به پیش‌بینی بهتر افزایش سطح دریاها را در دستور کار خود قرار دهد.

یک تیمی بین‌المللی از دانشمندان پیش‌بینی کرده‌اند که میدان مغناطیسی زمین می‌تواند ظرف فقط 100 سال یعنی تقریبا به اندازه عمر یک انسان، تغییر جهت دهد.

به گزارش کلبه  نجوم 2 به نقل از ایسنا، این تغییر جهت بدین معناست که تمامی قطب‌نماها به جای این که قطب شمال را نشان دهند، سمت جنوب را نشان می‌دهند.

پیش‌تر تصور می‌شد مدت زمان وقوع چنین تغییر جهتی هزاران سال طول می‌کشد، با این حال، نتایج تحقیق جدید حاکی از آن است که این رخداد ممکن است سریع‌تر از آن چه تصور می‌شد، روی دهد.

در طول تاریخ سیاره زمین، جهت میدان مغناطیسی این سیاره بارها تغییر کرده است. میدان مغناطیسی دوقطبی زمین، مانند میدان مغناطیسی یک آهنربای میله‌ای، برای هزاران تا میلیون‌ها سال دارای شدت یکسان است، سپس به دلایل نامشخص، این میدان ضعیف و در نهایت جهتش معکوس می‌شود.

تحقیق جدید محققانی از ایتالیا، فرانسه، دانشگاه کلمبیا و دانشگاه کالیفرنیا در برکلی نشان می‌دهد آخرین معکوس‌شدن میدان مغناطیسی زمین در 786 هزار سال پیش در حقیقت بسیار سریعتر و در کمتر از 100 سال رخ داده که این مدت زمان تقریبا به اندازه عمر یک انسان است.

بررسی‌های انجام‌شده تیم علمی مدارک جدیدی دال بر این موضوع ارائه داده که شدت میدان مغناطیسی زمین 10 برابر سریع‌تر از حد عادی کاهش یافته و این امر منجر شده تعدادی از ژئوفیزیکدان‌ها نوعی معکوس‌شدن میدان مغناطیسی را پیش‌بینی کنند.

اگرچه هیچ فاجعه مرتبطی با معکوس شدن قبلی میدان مغناطیسی زمین ثبت نشده، اما این تغییر جهت می‌تواند شبکه‌های الکتریکی را مختل و جریاناتی تولید کند که شاید آن را از بین ببرند.

چون میدان مغناطیسی از حیات در مقابل ذرات انرژی‌زای خورشید و اشعه‌های کیهانی (که هر دوی آن‌ها منجر به ظهور جهش‌های ژنتیکی می‌شوند) محافظت می‌کند، ضعیف‌شدن یا از بین‌رفتن موقت آن و سپس معکوس‌شدنش دائمی‌اش می‌تواند میزان ابتلا به سرطان‌ها را افزایش دهد.

کشفیات جدید به محققان در درک چگونگی و دلیل معکوس‌شدن قطبیت میدان مغناطیسی زمین کمک می‌کند.

جزئیات این مطالعه ماه نوامبر در Geophysical منتشر خواهد شد.

یک شرکت ژاپنی در تلاش برای واقعیت‌بخشیدن به داستان‌های علمی-تخیلی اعلام کرده تا سال 2050 یک آسانسور فضایی ساخته و آن را روانه فضا خواهد کرد.

به گزارش کلبه نجوم 2 به نقل از ایسنا، در صورت موفقیت، چنین پروژه‌ای سفرهای فضایی را دستخوش انقلاب کرده و اقتصاد جهانی را متحول خواهد کرد.

غول ساخت‌و‌ساز ژاپنی به نام شرکت «اوبایاشی» (Obayashi) مدعی است آسانسور ابداعی مسافت 96 هزار کیلومتر را در فضا طی می‌کند. گفته می‌شود خودروهای رباتیکی که توسط موتورهای خطی مغناطیسی نیرودهی می‌شوند، انسان‌ها و محموله‌ها را در این آسانسور به یک ایستگاه فضایی جدید خواهند برد و رسیدن به آن‌جا هفت روز طول می‌کشد.

شرکت ژاپنی اعلام کرده تحقق این رویاها به دلیل توسعه نانوفناوری کربن امکان‌پذیر است. بنا بر اعلام «یوجی ایشیکاوا»، مدیر تحقیقات و تولید شرکت اوبایاشی، استحکام کششی این نانولوله‌های کربنی تقریبا صد برابر کابل فولادی است.

به گفته وی، هم‌اکنون دانشمندان قادر به ساخت چنین کابلی با طول کافی نیستند و می‌توانند نانولوله‌های سه‌سانتی‌متری بسازند اما تا سال 2030 تحقق چنین آرزویی ممکن است.

یک مطالعه بین‌المللی در سال 2012 نتیجه گرفت ساخت چنین آسانسورهای فضایی با همکاری بین‌المللی امکان‌پذیر است و شرکت ژاپنی نیز در این مورد موافق است.

کارشناسان بر این باورند آسانسور فضایی می‌تواند پایان ساخت موشک‌های زمین‌محوری باشد که ساخت آن‌ها بسیار هزینه‌بر و خطرناک است. استفاده از شاتل فضایی برای ارسال هر کیلوگرم محموله به فضا 22 هزار دلار هزینه به دنبال دارد در حالی که با استفاده از آسانسور فضایی، این هزینه به 200 دلار کاهش می‌یابد.

شرکت ژاپنی هم‌اکنون در ‌حال مطالعه روی ساخت خودروهایی است که 30 نفر را در این آسانسور حمل می‌کنند.

تحقیقات جدید منجمان اروپایی به حل معمای چگونگی شکل‌گیری نوعی ابرنواختر درخشان در کهکشانی واقع در 11 میلیون سال نوری کمک می‌کند.

به گزارش کلبه نجوم 2 به نقل از ایسنا، این ابرنواختر که حاصل انفجار عظیم یک ستاره است، به مدت چندین دهه‌ نزدیک‌ترین ابرنواختر به زمین بوده و اوایل سال جاری میلادی توسط رصدخانه دانشگاه لندن کشف شد. چنین پدیده‌ای اطلاعاتی کلیدی درباره جهان و چگونگی بسط‌یافتن و تکامل کهکشان‌ها در اختیار می‌گذارد.

در این تحقیق، دانشمندان از شبکه‌های عظیم رادیوتلسکوپ‌های انگلستان و اروپا استفاده کردند که شامل هفت تلسکوپ e-MERLIN بود. این سامانه‌ها تیم علمی را قادر به شکار تصاویر بسیار عمیقی کرد که فقدان انتشارات رادیویی این ابرنواختر را آشکارسازی کردند.

ابرنواختر موردمطالعه 2014J نام دارد و به نوع la تعلق دارد. این جرم کیهانی از انفجار یک ستاره کوتوله سفید و زمانی حاصل شده که سوخت هسته درونی ستاره به اتمام رسیده و لایه‌های بیرونی‌ترش را متلاشی کرده است.

هنگامی که جرم یک ستاره کوتوله سفید به حدود 1.4 برابر خورشید افزایش می‌یابد، منفجر می‌شود. در این جا، دمای هسته آن به نقطه‌ای می‌رسد که کربن شروع به همجوشی هسته‌ای می‌کند. این رخداد به سرعت در سراسر ستاره گسترش می‌یابد و منجر به انفجاری ترموهسته‌ای فاجعه‌باری می‌شود که ستاره را می‌درد و موجب می‌شود این جرم کیهانی مانند ستاره درخشان جدیدی به نظر برسد که میلیاردها بار درخشان‌تر از خورشید است.

ابرنواخترها نقش بنیادینی در فرآیند شیمیایی کهکشان‌ها و تکامل آن‌ها ایفا می‌کنند زیرا مسئول انتشار بخش اعظم عناصر سنگین تشکیل‌دهنده کهکشان‌ها هستند و تعدادی از این عناصر در بخش درونی ستارگان عادی شکل نمی‌گیرند.

دانشمندان بر سر چگونگی شکل‌گیری این ابرنواختر تردید داشتند و نتایج جدید، اکثر مدل‌های موجود را رد می‌کند. این مطالعه به رهبری «میگوئل پرز-تورس» از شورای ملی تحقیقات اسپانیا انجام شد و جزئیات آن در مجله Astrophysical منتشر شد.

سازمان فضایی ایران برنامه راهبردی پیشنهادی خود را در ذیل نقشه جامع علمی کشور و سند جامع توسعه هوافضای کشور تدوین کرده است

              

به گزارش كلبه نجوم 2 به نقل از ايسنا صد و بیست و پنجمین جلسه کارگروه مشورتی ستاد نقشه جامع علمی کشور به ریاست دکتر منصور کبگانیان، قائم مقام این ستاد در محل دبیرخانه شورای عالی انقلاب فرهنگی برگزار شد.

در این جلسه که به ادامه بررسی برنامه راهبردی پیشنهادی حوزه فضایی اختصاص داشت، بخش‌های دیگری از این برنامه ارائه و مورد بررسی قرار گرفت.

در این جلسه، نمایندگان سازمان فضایی ایران ابتدا به تشریح اساسنامه شورای عالی فضایی، وظایف و اختیارات آن پرداختند و در ادامه ضمن معرفی برنامه 10 ساله فضایی کشور در چهار بخش مخابرات فضایی، سنجش از دور، موقعیت یابی، ناوبری و زمان سنجی و اکتشافات و زیست فضایی، نخستین بخش این برنامه یعنی بخش مربوط به مخابرات فضایی را تشریح کردند.

گفتنی است، سازمان فضایی ایران برنامه راهبردی پیشنهادی خود را در ذیل نقشه جامع علمی کشور و سند جامع توسعه هوافضای کشور تدوین کرده است که در تبصره 3 فصل 6 سند جامع توسعه هوافضای کشور مقرر شده که دستگاه های متولی سه حوزه ( فضایی، هوایی و هوانوردی، و دفاعی هوافضا )، اسناد عملیاتی حوزه خود را تدوین و پس از تصویب در مراجع ذی‌صلاح، به ستاد راهبری اجرای نقشه جامع علمی کشور ارسال کنند.

سازمان فضایی ایران برنامه راهبردی پیشنهادی حوزه فضایی را در سه محور کلی اعزام انسان به فضا، ماهواره مخابراتی و ماهواره سنجش از دور، تنظیم و تدوین کرده است.

امروز (یکشنبه)‌ در آسمان بریتانیا یک ابرماه ظاهر خواهد شد که گفته می‌شود بزرگ‌ترین و شفاف‌ترین ابرماه سال 2014 است.

به گزارش كلبه نجوم 2 به نقل از ایسنا، طی این رخداد ماه در نزدیک‌ترین فاصله به زمین طی 20 سال گذشته می‌رسد و منجمان، قمری را مشاهده خواهند کرد که 14 درصد بزرگ‌تر از ماه معمولی و 30 درصد نیز شفاف‌تر از حالت عادی است.

نام علمی ابرماه «ماه نرم» (perigee) بوده که این عبارت به معنای نزدیک‌ترین نقطه به زمین است.

این نام به پدیده‌ای اشاره می‌کند که طی آن قمر زمین در مرحله «ماه کامل» بوده و در طول مدارگردی سالانه‌اش در نزدیک‌ترین نقطه به سیاره خاکی قرار می‌گیرد. با نزدیک‌تربودن ماه، این جرم کیهانی بسیار بزرگ‌تر و شفاف‌تر به نظر می‌رسد.

ابرماه روز یکشنبه دومین ماه‌افروختگی از سه ابرماه تابستان است؛ نخستین ابر ماه این فصل در 12 ژوئیه (21 تیر) روی داد و سومین رخداد از این دست نیز قرار است در نهم سپتامبر (18 شهریور) دیده شود.

داشتن سه ماه ‌افروختگی با چنین نزدیکی بسیار نادر بوده و انتظار نمی‌رود تا سال 2034 تکرار شود. به طور متوسط، ابرماه‌ها هر 13 ماه یک بار رخ می‌دهند.

دختر «ریچارد برانسون»، مالک شرکت ویرجین گالاکتیک و از نخستین مسافران پرواز زیرمداری، احتمالا نخستین زنی خواهد بود که که در فضا وضع حمل می‌کند.

به گزارش كلبه نجوم 2 به نقل از ایسنا، شرکت ویرجین گالاکتیک با طراحی فضاپیمای زیرمداری SpaceShipTwo، قصد دارد نخستین خطوط فضایی تجاری جهان را راه‌اندازی کند.

فضاپیما با شش مسافر و دو خلبان، تا ارتفاع 110 کیلومتری پرواز کرده و مسافران برای دقایقی شرایط بی‌وزنی را – مشابه فضانوردان – تجربه می‌کنند؛ مسافران با تهیه بلیت 200 هزار دلاری، سفری فراتر از جو زمین را تجربه و زمین را از منظری که تنها فضانوردان قادر به دیدن آن هستند، مشاهده خواهند کرد.

اعزام مسافران از اواخر سال جاری میلادی (2014) آغاز خواهد شد و «ریچارد برانسون» مالک و بنیانگذار شرکت ویرجین گالاکتیک به همراه اعضای خانواده‌اش بعنوان نخستین گروه، راهی این سفر خواهند شد.

این درحالیست که «هالی برانسون» دختر «ریچارد برانسون» باردار بوده و در فهرست نخستین مسافران این پرواز قرار دارد؛ وی تاکنون از حضور در این سفر انصراف نداده است و درصورتیکه خطرات این پرواز را قبول کند، احتمالا نخستین زنی خواهد بود که در فضا وضع حمل می‌کند.

همزمان با جدا شدن کپسول باری پروگرس M-23M، خدمه ایستگاه فضایی بین‌المللی آماده الحاق کپسول باری جدید پروگرس می‌شوند.

به گزارش کلبه نجوم 2 به نقل از ایسنا، کپسول باری پروگرس M-23M روز سه‌شنبه 22 ژوئیه (31 تیر) از ایستگاه فضایی بین‌المللی (ISS)‌ جدا شده و پرواز خودکار در فضا را آغاز کرد.

پروگرس M-23M از 26 تا 31 ژوئیه (چهارم تا نهم مرداد) در آزمایش رادار پروگرس شرکت کرده و در انتهای مأموریت طبق برنامه در تاریخ اول اوت (10 مرداد) در اقیانوس آرام فرود می‌آید.

همزمان با جدا شدن پروگرس M-23M، مراحل آماده‌سازی پروگرس M-24M آغاز شد؛ کپسول باری جدید روسیه امروز - چهارشنبه - 23 ژوئیه در ساعت 21:44 به وقت گرینویچ (2:14 بامداد پنج‌شنبه دوم مرداد به وقت تهران) از پایگاه فضایی بایکنور قزاقستان به فضا پرتاب می‌شود.

کپسول باری پروگرس M-24M حامل سوخت، اکسیژن، آب و مواد غذایی، تجهیزات سخت افزاری و آزمایشات علمی برای خدمه مستقر در ایستگاه فضایی بین‌المللی (ISS) است.

طبق برنامه‌ریزی صورت گرفته، کپسول باری جدید روسیه پنج‌شنبه 24 ژوئیه (دوم مرداد) به ISS‌ ملحق خواهد شد.

در حال حاضر سه فضانورد شامل «ماکسیم سورایف» کیهان‌نورد روس، «گرگوری وایسمان» فضانورد ناسا و «الکساندر گرست» از آژانس فضایی اروپا (ESA)‌ در ایستگاه فضایی حضور دارند.

منجمان دانشگاه ییل با استفاده از نوعی تلسکوپ جدید که با بهم پیوستن لنزهای تله فوتو ساخته شده، هفت کهکشان کوتوله را کشف کرده‌اند.

به گزارش کلبه نجوم2 به نقل ازایسنا، محققان این کوتوله‌ها را هنگام بررسی نوعی کهکشان مارپیچ مجاور شناسایی کردند.

این کهکشان‌ها می‌توانند دیدگاه‌های جدیدی را در خصوص ماده تاریک و تکامل کهکشانی در اختیار بگذارند و به کشف گروه جدیدی از اجسام کیهانی در فضا بیانجامند. کهشکان‌های روح‌مانند جدید شب‌هنگام و زمانی رصد شدند که منجمان نخستین مشاهداتشان را با تلسکوپ دست‌ساز خود انجام می‌دادند.

تلسکوپ جدید Dragonfly نام گرفته زیرا لنزهایش به چشم ترکیبی یک حشره شباهت دارند.

هم‌اکنون دمحققان دانشگاه ییل به دنبال پاسخ به این پرسش هستند که آیا این هفت کوتوله کهکشان حول کهکشان مارپیچ M101 مدارگردی می‌کنند یا خیر.

«آلیسون مریت»، نویسنده ارشد این مقاله، و همکارانش دستاوردهای جدیدشان را در The Astrophysical Journal Letters منتشر کردند.

برای نخستین‌بار امکان مشارکت مردم برای انتخاب نام 30 سیاره بیگانه فراهم شد.

به گزارش كلبه نجوم 2 به نقل از ایسنا، تنها مرجع رسمی نامگذاری سیارات بیگانه، اتحادیه بین‌المللی نجوم (IAU)‌ است که بر اساس اصول خاصی نام یک سیاره را انتخاب می‌کند.

بطور مثال نام سیاره بیگانه kepler-186f از دو بخش تشکیل شده است که بخش اول kepler-186 نشانگر ستاره میزبان و حروف بعدی که شامل a,b,c,d,e یا f هستند، میزان نزدیک بودن سیاره به ستاره را نشان می‌دهد.

برای نخستین‌بار، اتحادیه بین‌المللی نجوم شرایط حضور مردم برای انتخاب نام سیارات بیگانه را فراهم کرده است؛ فهرستی از 305 سیاره که پیش از 31 دسامبر 2008 شناسایی شده‌اند، در نوبت انتخاب نام قرار دارند.

از ماه سپتامبر (شهریور ماه) سازمان‌های غیردولتی و انجمن‌های نجوم می‌توانند در وب سایت این انجمن ثبت‌نام کرده و متقاضی شرکت در رقابت NameExoWorlds شوند؛ در ماه اکتبر از مجموع 305 سیاره بیگانه، 20 تا 30 سیاره انتخاب می‌شوند.

سازمان‌های غیردولتی و انجمن‌های نجوم، نام‌های پیشنهادی خود را ارائه می‌کنند که دارای ویژگی‌هایی از جمله حداکثر 16 کاراکتر، قابل تلفظ آسان بودن، متعلق نبودن به یک فرد زنده هستند.

در مارس 2015 (فروردین 94) شرایط حضور مردم برای رأی دادن به نام‌های پیشنهادی برگزیده فراهم می‌شود.

ستاره‌شناسان بلژیکی با استفاده از فناوری فراصوت مشابه نمونه حوزه پزشکی روشی را ابداع کرده‌اند که سن ستارگان را با محاسبه ارتعاشات صوتی آنها تعیین می‌کند.

به گزارش كلبه نجوم 2 به نقل از ایسنا، یافته‌های دانشمندان موسسه ستاره‌شناسی دانشگاه لوون نشان می‌دهد، ستارگان نوزاد را می‌توان با اندازه‌گیری امواج صوتی منتشر شده از سوی آنها، از ستارگان بالغ بازشناخت.

ارتعاشات صوتی یا امواج صوتی توسط فشار تابشی درون ستارگان تولید می‌شوند.

محققان به بررسی ارتعاشات 36 ستاره با سن کمتر از 10 میلیون سال با جرم یک تا چهار برابر خورشید پرداختند. نتایج بررسی‌های آنها نشان داد ستارگان جوانتر با سرعت کمتری ارتعاش تولید کرده در حالیکه ستارگان نزدیک به بالغ از سرعت بیشتری در ارتعاشات خود برخوردارند.

جرم ستاره تاثیر زیادی بر رشد آن دارد؛ ستارگان با جرم کمتر، آرامتر تکامل یافته اما ستارگان سنگین، سریعتر رشد می کنند و زودتر پیر می‌شوند.

درحالیکه فیزیکدانان نظری تا پیش از این بر این فرض بودند که ستارگان جوان از ارتعاش متفاوتی نسبت به ستارگان پیر برخوردارند، پژوهش دانشمندان بلژیکی برای اولین بار این پیش‌بینی‌ها را با استفاده از داده‌های محکمی از فضای بیرونی تائید کرده است.

محققان برای این پژوهش، سحابی خوشه درخت کریسمس را مورد بررسی قرار دادند. داده‌های آنها از رصدهای ماهواره MOST کانادا و ماهواره CoRoT اروپا در کنار تاسیسات زمینی مانند رصدخانه جنوب اروپا در شیلی بدست آمده بود.

این یافته‌ها در مجله ساینس منتشر شده است.

یک ستاره‌شناس آماتور پاکستانی با نگه داشتن یک دوربین عکاسی در مقابل تلسکوپ موفق به شکار تصویر زیبایی از ستاره شعرای یمانی شده است.

به گزارش كلبه نجوم2 به نقل از ايسنا این تصویر جالب به نمایش تاثیرات جو زمین در زمان شکسته شدن نور این ستاره پرداخته که باعث تغییر رنگ آن شده است.

شعرای یمانی درخشان‌ترین ستاره در آسمان زمین به شمار می‌رود. این ستاره در صورت‌فلکی کلب اکبر یا سگ بزرگ قرار گرفته و رنگ سفید خالص دارد.

روشان بخاری از پاکستان می‌گوید این تصویر را برای ثبت چگونگی تغییر رنگهای ستارگان گرفته است.

وی از یک تلسکوپ 70 میلیمتری برای ثبت این تصویر استفاده کرده بود و تصویر ستاره در حالیکه دوربین در یک دست این ستاره‌شناس و چشمی تلسکوپ را در دست دیگرش قرار داشت، برای دو ثانیه بطور متوالی ثبت شد.

شعرای یمانی 26 برابر درخشانتر از خورشید است. فاصله این ستاره تا زمین 5.8 سال نوری است که در یک منظومه دوتایی قرار گرفته است. همتای این ستاره موسوم به شباهنگ B یک کوتوله سفید است.

                                                 ستاره شعرای یمانی    

درست مانند زمین، خورشید آب و هوای بد به خود می‌بیند که همراه با بادهای قوی و بارش باران است.اما بر خلاف باران‌های زمینی، باران خورشید از گاز باردار پلاسما تشکیل شده

                        

به گزارش كلبه نجوم 2  به نقل از ايسنا محققان چگونگی شکل‌گرفتن باران‌های خورشیدی را در این ستاره توضیح دادند.

درست مانند زمین، خورشید آب و هوای بد به خود می‌بیند که همراه با بادهای قوی و بارش باران است. اما بر خلاف باران‌های زمینی، باران خورشید از گاز باردار پلاسما تشکیل شده و با سرعت 200 هزار کیلومتر در ساعت و از جو بیرونی این ستاره (تاج خورشیدی) روی سطح آن می‌بارد.

گفته می‌شود هزاران قطره‌ای که بارش باران را تشکیل می‌دهند، هر یک به بزرگی ایرلند هستند.

تیمی از فیزیکدانان خورشیدی به رهبری دکتر «امون اسکولیون» از کالج ترینیتی دوبلین تصاویری را در کنار هم قرار داده‌اند که باران را در جو خورشید به نمایش می‌گذارند. وجود این باران 40 سال پیش کشف شد و هم‌اکنون فیزیکدانان با کمک ماهواره‌هایی مانند «رصدخانه دینامیک خورشیدی ناسا» (SDO) و رصدخانه‌های زمین‌محوری مانند «تلسکوپ خورشیدی یک متری سوئد» (SST)، قادر به مطالعه این باران با جزئیات دقیق شده‌اند.

دانشمندان تغییرات بزرگ و منظمی را در اقلیم خورشیدی مشاهده کرده‌اند اما علی‌رغم دهه‌ها تحقیق تاکنون قادر به درک فیزیک باران در این جرم کیهانی نبودند. گفته می‌شود روندی که طی آن باران داغ در خورشید شکل می‌گیرد، تا حد زیادی به فرآیند شکل‌گیری باران روی زمین شباهت دارد.

چنانچه شرایط در جو خورشید مساعد باشد، ابرهای پلاسمای متراکم و داغ، سرد و فشرده می‌شوند و سرانجام به عنوان قطرات باران روی سطح خورشید فرود می‌آیند. همچنین مانند اقلیم زمینی، ماده‌ای که این ابرهای داغ بارانی را تشکیل‌ می‌دهد، از طریق فرآیند تبخیر به تاج خورشید می‌رسد. اما در اینجا تبخیر توسط جرقه‌های خورشیدی رخ می‌دهد که قدرتمندترین انفجارات منظومه شمسی هستند و به گرم‌شدن جو بیرونی‌تر خورشید کمک می‌کنند.

با این حال، منشا گرم‌شدن خورشید کماکان به عنوان یکی از قدیمی‌ترین معما‌ها در علم فیزیک خورشیدی باقی می‌ماند.

مریخ‌نورد کنجکاوی ناسا روز 24 ژوئن (سوم تیر) حضور خود به مدت یک سال کامل مریخی را روی سیاره سرخ تکمیل کرد.

به گزارش كلبه نجوم 2 به نقل از  ایسنا، سال مریخی دارای 687 روز زمینی است.

طی این سال، هدف اصلی ماموریت کاوشگر مزبور مبنی بر تعیین‌کردن این که آیا مریخ زمانی شرایط محیطی مطلوب برای حیات میکروبی را داشته است یا خیر، با موفقیت محقق شد. همچنین، یکی از نخستین یافته‌های مهم پس از فرود کنجکاوی روی مریخ در ماه اوت سال 2012، شناسایی نوعی بستر رود باستانی در محل فرودش بود.

افزون بر این، کنجکاوی در ناحیه‌ای موسوم به «خلیج یلونایف» به یکی از اهداف مهمش مبنی بر این که آیا دهانه برخورد گیل برای اشکال ساده حیات، زیست‌پذیر بوده یا خیر، دست یافت. پاسخ مریخ‌نورد به این پرسش پس از تحلیل‌ نمونه‌هایی از این مکان مثبت بود.

بر اساس اطلاعات مخابره‌شده، این دهانه برخورد زمانی بستر دریاچه‌ای با آب ملایم بوده است. علاوه بر این، وجود نوعی منبع انرژی شیمیایی که تعدادی از میکروب‌های زمینی از آن بهره می‌برند، در این ناحیه مخابره شد.

از دیگر یافته‌های مهم کنجکاوی طی نخستین سال مریخی‌اش، ارزیابی سطوح تشعشع طبیعی حین پرواز آن بر فراز مریخ و همچنین سطح این سیاره بود که سرنخ‌هایی جهت طراحی حفاظتی مورد نیاز برای ماموریت‌های انسانی به مریخ را در اختیار گذاشت.

کاوشگر کنجکاوی همچنین قادر به ارزیابی عمر یک صخره روی مریخ و تعیین این موضوع شد که این صخره چه مدت در معرض تابشهای خطرناک بوده است. این نکته دیدگاه‌هایی را برای سنجیدن سرعت زوال ترکیبات آلی در صخره‌ها و خاک‌های مریخ ارائه داد.

محققان ناسا قصد دارند با استفاده از یک رآکتور زیستی، ادرار فضانوردان را به یک منبع انرژی جدید تبدیل کنند.

به گزارش كلبه نجوم 2 به نقل از ایسنا ، با کاهش ذخیره آب در مأموریت‌های فضایی، امکان استفاده از ادرار فضانوردان و پردازش آن برای تولید آب آشامیدنی وجود دارد.

محققان دانشگاه پورتوریکو در همکاری مشترک با محققان مرکز تحقیقات فضایی ایمز (Ames) ناسا، رویکرد جدیدی را برای استفاده از ادرار فضانوردان ابداع کرده‌اند.

در این روش از فرآیندی موسوم به اسمز پیش‌رونده (forward osmosis) برای هیدرولیز اوره از ادرار استفاده شده و اوره با استفاده از یک رآکتور آنزیمی به آمونیاک تبدیل می‌شود.

سپس آمونیاک به صورت الکتروشیمیایی اکسید شده و برای تولیدالکترون‌ها و نیتروژن‌های مولکولی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

این سیستم قادر به حذف 80 درصد از کربن‌های آلی از ادرار و تبدیل 86 درصد اوره به آمونیاک است.

سیستم الکتروشیمیایی رآکتور زیستی جدید اوره می‌تواند بر روی زمین در تصفیه‌خانه‌های فاضلاب با مقادیر بالای اوره یا آمونیاک نیز مورد استفاده قرار گیرد.

نتایج این مطالعه در مجله ACS Sustainable Chemistry & Engineering منتشر شده است.

روسیه در اعتراض به تحریم‌های اعمال شده از سوی آمریکا و اتحادیه اروپا در مناقشه با اوکراین، درخواست آمریکا برای استفاده از ایستگاه فضایی بین‌المللی (ISS) پس از سال 2020 را قبول نخواهد کرد.

به گزارش كلبه نجوم 2 به نقل از ایسنا ، ایستگاه فضایی بین‌المللی (ISS) بطور مشترک توسط روسیه و آمریکا مورد استفاده قرار می‌گیرد، اما از سال 2011 و همزمان با بازنشسته شدن برنامه شاتل فضایی ناسا، تنها راه رسیدن فضانوردان آمریکایی به ایستگاه، استفاده از کپسول فضایی سایوز روسیه است.

آمریکا برای فرستادن هر فضانورد به ایستگاه فضایی، 60 میلیون دلار به روسیه پرداخت می‌کند و قصد دارد که این برنامه را تا سال 2024 ادامه دهد.

اما با افزایش تنش‌های سیاسی بین روسیه و آمریکا در خصوص جزیره کریمه اوکراین، روسیه از توقف دسترسی آمریکا به ایستگاه فضایی از سال 2020 به بعد خبر داد.

«دیمیتری روگوزین» معاون نخست‌وزیر روسیه اعلام کرد: بخش روسی ایستگاه فضایی بین‌المللی بصورت مستقل قابل استفاده است، اما آمریکا – بدون کمک روسیه – قادر به استفاده از بخش اختصاصی خود نیست.

این اقدام روسیه پس از تصمیم ناسا مبنی بر قطع تمامی روابط با محققان فضایی روسیه صورت گرفت؛ با این حال برخی منتقدان این حرکت را اقدامی از سوی ناسا برای دریافت بودجه بیشتر از دولت فدرال عنوان می‌کنند.

معاون نخست‌وزیر روسیه پیش از این عنوان کرده بود که آمریکا می‌تواند از این به بعد از ترامپولین (تشک جَستانه) برای فرستادن فضانوردان خود به ایستگاه فضایی بین‌المللی استفاده کند.

روسیه همچنین خرید موتورهای موشک روسیه توسط آمریکا را ممنوع کرد؛ این موتورهای موشک برای پرتاب ماهواره‌های نظامی مورد استفاده قرار می‌گیرند.

ناسا فیلم ویدئویی جدیدی را منتشر کرده است که در آن حفره‌ای عظیم بر سطح خورشید قابل مشاهده است.

به گزارش كلبه نجوم 2 به نقل از ایسنا ، این حفره عظیم به شکل یک مربع با چرخش خورشید بوضوح قابل مشاهده است؛ ناسا این فیلم ویدئویی را در روزهای پنجم تا هفتم مه (15 تا 17 اردیبهشت) تهیه کرده است.

به گفته محققان ناسا، یک دلیل ساده برای این اثر وجود دارد که به نام حفره تاجی (coronal hole) شناخته می‌شود؛ حفره تاجی اغلب به شکل مربع دیده شده و محلی است که بادهای پرسرعت خورشیدی را به فضا می فرستد.

حفره تاجی در طیف نوری ماوراء بنفش شدید، تیره دیده می‌شود، چراکه ماده کمتری در این طول موج منتشر می‌شود.

در این فیلم ویدئویی همچنین الگوی نور سوسو زننده‌ای درون حفره تاجی قابل مشاهده است که در اثر رشته‌های پلاسما ایجاد شده‌اند.

حفره تاجی در جنوبی‌ترین بخش خورشید واقع شده است و به همین علت شانس رسیدن طوفان‌های خروشیدی به زمین بسیار کم است.

ناسا اوایل سال جاری میلادی بهترین تصویر را از یک فوران عظیم خورشیدی در کلاس X تهیه کرد؛ در این تصویر، فوران مواد تا ارتفاع 1046 کیلومتر بالاتر از سطح خورشید دیده می‌شود.

فوران خورشیدی 24 مارس 2014 با استفاده از 4 تلسکوپ فضایی شامل طیف‌نگار تصویربرداری منطقه رابط (IRIS)،‌ رصدخانه دینامیک خورشیدی (SDO) و تلسکوپ تصویربرداری طیف‌سنج انرژی خورشید (Rhessi) متعلق به ناسا و تلسکوپ Hindo آژانس اکتشافات هوافضای ژاپن و رصدخانه زمینی Dunn Solar در نیومکزیکو رصد شد.

سه خدمه ایستگاه بین‌المللی فضایی با موفقیت به زمین بازگشتند و به ماموریت مداری شش ماهه خود پایان دادند.

به گزارش كلبه نجوم 2 به نقل از ایسنا ، کپسول روسی سایوز که حامل ریک ماستارچیو، فضانورد ناسا، کویچی واکاتای ژاپنی و میخائیل تیورین، کیهان‌نورد روسی بود، امروز (چهارشنبه) ساعت 7:58 صبح به وقت محلی قزاقستان، در این کشور فرود‌ آمد.

موشک سایوز سه ساعت و نیم پیش از فرود، در حالی که هم ایستگاه و هم کپسول بر فراز مغولستان بودند، از ایستگاه فضایی جدا شد و به ماموریت Expedition 39 پایان داد.

سه مسافر آن در هفتم نوامبر سال 2013 وارد ایستگاه بین‌المللی شده بودند. واکاتا، ماستراچیو و تیورین در 188 روز حضورشان در فضا 3000 بار حول زمین چرخیدند و بیش از 127 میلیون کیلومتر را پیمودند.

سه فضانورد دیگر به نام‌های راید وایزمن از ناسا، ماکس سورائف کیهان‌نورد روس و الکساندر گرست از آژانس فضایی اروپا در تاریخ 28 ماه مه (هفتم خرداد) از مرکز فضایی بایکونور قزاقستان عازم ایستگاه بین‌المللی می‌شوند.

مشاهده ایستگاه فضایی بین‌المللی از زمین، کار ساده‌ای نیست؛ زیرا این سازه به اندازه یک زمین فوتبال، در ارتفاع 420 کیلومتری، مدارگردی می‌کند.

به گزارش كلبه نجوم 2  به نقل از ایسنا ، زمانی که فرد به آسمان خیره می‌شود، ایستگاه به اندازه یک ستاره دوردست کوچک به نظر می‌رسد؛ اما «اندی اسمیت» عکاس، تصاویر زیبایی را شکار کرده که عبور ایستگاه فضایی از مقابل ماه طی مدارگردی‌اش حول زمین را به نمایش می‌گذارد.

در مقایسه با ماه، این ایستگاه مانند سنگی به نظر می‌رسد که به آسمان پرتاب شده است.

عرض این سازه 109 متر، طول آن 72.8 متر و ارتفاع آن 20 متر است و در مقایسه، شعاع ماه 1737 کیلومتر است که 0.273 برابر زمین است؛ با در نظر گرفتن این اندازه‌ها، مشاهده ایستگاه صحنه‌ای باورنکردنی است.

دانشمندان یک ردیاب را در جو خورشید برای رهگیری جریان ماده متحرک در زیر سطح این ستاره کشف کرده‌اند.

به گزارش كلبه نجوم 2به نقل از ایسنا، تحقیقات جدید از داده‌های «رصدخانه دینامیک خورشیدی» (SDO) ناسا برای رهگیری نقاط شفاف جو خورشید و مشخصه‌های منحصر‌بفرد مغناطیسی روی سطح آن استفاده می‌کند و نتایج حاصله شیوه‌ای را برای کنکاش اعماق خورشید بسیار سریع‌تر از روش‌های کنونی، ارائه داده است.

این روش دریچه‌ای را به سوی نقشه‌برداری نزدیک به زمان واقعی از درون خورشید باز می‌کند؛ درون خورشید بر طیف وسیعی از رویدادها روی این ستاره از چرخه لکه‌های خورشیدی 22 ساله‌اش گرفته تا انفجارات مکرر نور اشعه ایکس موسوم به «جرقه‌های خورشیدی» اثرگذار است.

دانشمندان نشانگری از این فعالیت عمیق را یافته‌اند که دریچه‌ای برای واردشدن به درون آن بوده و در این شیوه، دیگر به ماه‌ها داده برای کنکاش این ناحیه نیازی نخواهند بود.

تحقیقات جدید بر خلاف مطالعات پیشین، به جای رهگیری امواج لرزه‌ای، درون خورشید را با استفاده از «تصویرگر مغناطیسی Helioseismic» کاوش می‌کند که این تصویرگر روی «رصدخانه دینامیک خورشیدی» ناسا نصب است؛ این سامانه از میادین مغناطیسی پویایی که در درون و اطراف خورشید وجود دارند، نقشه‌برداری می‌کند.

جزئیات این دستاورد علمی در مجله Astrophysical منتشر شد.

کارشناسان فضایی اروپایی به تازگی رباتی به اندازه یخچال را از خواب بیدار کرده‌اند که برای نخستین فرود فضایی روی یک دنباله‌دار طراحی شده است.

به گزارش  كلبه نجوم 2 به نقل از ایسنا ، این فرودگر 100 کیلوگرمی پس از سه سال خواب فضایی عمیق در روز جمعه (هفتم فروردین) دوباره بیدار شده است.

«مرکز ملی مطالعات فضایی» (CNES) فرانسه در پاریس اعلام کرد فضاپیمای Philae تماس خود را با زمین از سر گرفته و سیگنال اولیه‌ای طی یک ماموریت کنترل در کلن آلمان نیز از آن دریافت شده است.

فرودگر مزبور در این سیگنال اعلام کرد: کنترلرهای من می‌گویند که من پس از 39 ماه خواب زمستانی در شرایط خوبی به سر می‌برم و نرم‌افزار جدیدم نیز به طور کامل آپلود شده است؛ اکنون اندکی استراحت می‌کنم و به زودی با شما صحبت خواهم کرد.

این فرودگر بر عرشه کاوشگر بدون سرنشین «روزتا» مسافرت می‌کند؛ این کاوشگر تابستان آینده ملاقاتی تاریخی را با دنباله‌دار 67P/Churyumov-Gerasimenko صورت خواهد داد که در فاصله 650 میلیون کیلومتری از زمین قرار دارد.

«جک کینسلر» از محققان ناسا و ناجی ایستگاه فضایی Skylab در سن 94 سالگی درگذشت.

به گزارش كلبه نجوم 2 به نقل از ایسنا ، «کینسلر» مدیر مرکز خدمات فنی در مرکز فضایی لیندون جانسون ناسا، ناجی ایستگاه فضایی 2.5 میلیارد دلاری آمریکا محسوب می‌شود.

ایستگاه فضایی Skylab در زمان پرتاب در سال 1973 میلادی، سپر حرارتی خود را از دست داد و به همین علت برنامه ارسال خدمه ایستگاه به تأخیر افتاد.

اغلب راه‌حل‌های ارائه شده توسط محققان ناسا شامل پیاده‌روی خطرناک فضایی بود، اما «کینسلر» طرحی را پیشنهاد کرد که امکان ترمیم بخش صدمه دیده از داخل ایستگاه را فراهم می‌کرد.

در این طرح چتر بزرگی ساخته شده که در مکان صدمه دیده سپر حرارتی قرار می‌گرفت.

ناسا در مدت شش روز، نمونه دقیقی از طرح «کینسلر» طراحی و به فضا ارسال کرد که امکان اقامت 28 روزه فضانوردان در ایستگاه و مأموریت‌های بعدی را فراهم کرد.

«کینسلر» همچنین طراح شش پرچم و پلاکی بود که توسط فضانوردان آمریکایی بر روی ماه نصب شد.

ایستگاه فضایی Skylab در 14 مه سال 1973 میلادی توسط موشک Saturn V به فضا پرتاب شد؛ نخستین ایستگاه فضایی پیش از ایستگاه‌های فضایی «میر» و ایستگاه فضایی بین‌المللی (ISS) برای اقامت طولانی مدت فضانوردان در مدار زمین طراحی شده بود.

در طی سال‌های 1973 و 1974 میلادی، این ایستگاه میزبان سه مأموریت سرنشین‌دار بود که طی آن سه گروه از فضانوردان بمدت 28، 59 و 84 روز در مدار زمین به انجام تحقیقات پرداختند.

بر اساس شواهد جدید جمع‌آوری‌شده توسط فضاپیمای «مسنجر» ناسا در عطارد، شعاع این سیاره طی چهار میلیارد سال حدود هفت کیلومتر و بسیار بیشتر از آنچه تصور می‌شد، کاهش یافته است.

به گزارش  كلبه نجوم 2 به نقل از ایسنا ، این یافته‌ها معماهای کنونی پیرامون تکامل سیاره عطارد را حل می‌کند.

تصاویر پیشین از ویژگی‌های سطحی عطارد نشان داده بود علی‌رغم خنک‌شدن طی تمامی عمرش، این سیاره صخره‌ای تقریبا فشرده نشده است؛ اما مدلسازی شکل‌گیری و پیرشدن عطارد نمی‌توانست این یافته‌ها را توضیح دهد.

هم‌اکنون «پاول کی. بایرن» و «کریستین کلیمزاک» از «موسسه کارنگی» واشنگتن و همکارانش از تصاویر دقیق مسنجر و داده‌های توپوگرافی برای تولید نقشه جامع ویژگی‌های زمین‌ساختی عطارد استفاده کردند. این نقشه نشان می‌دهد عطارد به طور قابل‌توجهی هنگام خنک‌شدنش کوچک شده است.

محققان تخمین زده‌اند شعاع این سیاره ممکن است بین 4.6 و هفت کیلومتر کاهش یافته باشد.

جزئیات این مطالعه در مجله Nature Geoscience منتشر شده است.

کسی که به رغم اطلاع از این خطرات به سفر مریخ برود و جان خود را از دست بدهد روز قیامت با مجازاتی روبرو خواهد شد که در شرع اسلام برای خودکشی در نظر گرفته شده است.

           

به گزارش كلبه نجوم 2 به نقل از جام نيوز کمیته فقهی اداره امور اسلامی دولت ابوظبی با صدور فتوایی سفر بدون بازگشت مسلمانان به کره مریخ را حرام اعلام کرده است. این فقها می‌گویند که "محکمه الهی" در مریخ هم عمل می‌کند.فتوای فقهای ابوظبی می‌گوید که سفر به مریخ متضمن "خطری واقعی برای زندگی" است.

به نوشته روزنامه خلیج تایمز، در فتوای صادره آمده است: «این امکان وجود دارد که مسافر مریخ آنجا جان سالم به در نبرد.»

فقهای ابوظبی در فتوای خود گفته‌اند کسی که به رغم اطلاع از این خطرات به سفر مریخ برود و جان خود را از دست بدهد روز قیامت با مجازاتی روبرو خواهد شد که در شرع اسلام برای خودکشی در نظر گرفته شده است.

فاروق حماده، رئیس کمیته فقهی دایره اسلامی ابوظبی در توضیح مضمون فتوا، حفاظت از جان انسان‌ها در برابر خطرات را پیام و رسالت همه ادیان دانسته است. او در این رابطه به آیه ۲۹ از سوره ۴ قران اشاره کرده است که می‌گوید: «خودتان را نكشيد زيرا خدا همواره با شما مهربان است».

پیش‌زمینه صدور فتوای فقهای ابوظبی به طرح "Mars One" برمی‌گردد که به موجب آن یک شرکت هلندی قصد دارد تا سال ۲۰۲۳ اولین گروه‌ توریست‌های مریخ را روانه این کره کند. بنا به گزارش خلیج تایم، در میان هزاران نفری که به عنوان مسافر این طرح ثبت‌نام کرده‌اند دست‌کم نام ۵۰۰ شهروند سعودی یا سایر کشورهای عرب خلیج فارس دیده می‌شود.

کمیته فقهی ابوظبی در ادامه فتوای خود نوشته است که رفتن به مریخ و اقامت در این کره به هیچ‌وجه به معنای رهایی از "محکمه الهی" نیست و این محکمه حتی شامل حال اتم‌ها هم می‌شود: « حتی یک اتم هم از حوزه نظارت و تاثیرخالق بیرون نیست».

ستاره‌شناسان سازمان فضایی اروپا برای اولین بار موفق به ثبت یک تاثیر رنگین‌کمانی در سیاره‌ای دیگر شده‌اند.

                        

به گزارش كلبه نجوم 2به نقل از ايسنا به گفته محققان، این «هاله» در زمین از بازتاب نور خورشید بر روی قطرات آب ناشی می‌شود.

اما در سیاره زحل این اثر توسط جوی ایجاد شده که تصور می‌شود دارای قطرات غنی از اسید سولفوریک است.

رنگین‌کمانها و هاله‌ها زمانی روی می‌دهند که نور خورشید بر قطرات ابر که در زمین همان ذرات آب هستند، می‌تابد.

در حالیکه رنگین‌کمان در آسمان یک قوس نواری باریک ایجاد می‌کند، هاله‌ها اغلب بسیار کوچک بوده و شامل مجموعه‌ای از حلقه‌های متحد المرکز بر محور یک هسته درخشان هستند.

هاله تنها زمانی که مشاهده‌گر بطور مستقیم بین خورشید و ذرات ابر بازتاب‌کننده نور خورشید قرار دارد، دیده می‌شود.

روی زمین، این تاثیر بیشتر در هواپیماها و اطراف سایه هواپیما بر روی ابرهای زیرین آن یا اطراف سایه کوهنوردان در بالای قله‌های مه‌آلود کوهها قابل مشاهده است.

یک هاله نیازمند دو ویژگی است: ذرات ابر باید کروی باشند که از این رو به احتمال زیادی قطرات مایع هستند و دوم اینکه، اندازه آنها بسیار شبیه هم است.

تصور می‌شود که جو سیاره زحل شامل ذرات غنی از اسید سولفوریک باشد.

دانشمندان با تصویربرداری از ابرهایی که خورشید بطور مستقیم از پشت فضاپیمای ونوس اکسپرس بر آنها می‌تابد، توانستند یک هاله را برای تعیین اهمیت ویژگیهای قطرات ابرها مشاهده کنند.

هاله ثبت شده در این تصویر، در ژوئیه 2011 بر روی ابرهای سیاره زحل در ارتفاع 70 کیلومتری سطح مشاهده شد.

این پدیده از چشم‌اندازه فضاپیمای ونوس اکسپرس که در فاصله 6000 کیلومتری سیاره زحل قرار داشت، از وسعتی حدود 1200 کیلومتر برخوردار بود.

بر اساس مشاهدات انجام شده، اندازه ذرات ابر 1.2 میکرومتر برآورد شده که یک پنجم عرض موی انسان است.

این حقیقت که وسعت هاله زحل 1200 کیلومتر بوده، بدین معنی است که ذرات در نوک ابرها حداقل از این مقیاس یکنواخت برخوردارند.

تغییرات درخشش حلقه‌های هاله مشاهده شده در زحل از آنچه از ابرهای ترکیب اسید سوفلوریک و آب انتظار می‌رود، متفاوت بوده که نشانگر احتمال وجود مواد شیمایی دیگر است.

یک نظریه این است که این دلیل بر اثر «جاذب فرابنفش» باشد که یک ترکیب ناشناخته جوی مسئول لکه‌های مرموز تاریک در ابرهای بالای زحل در طول‌موجهای فرابنفش محسوب می‌شود.

چین با هدف خدمت‌رسانی به آزمایشگاه فضایی تیانگونگ-2 تا دو سال آینده یک کپسول باری جدید را راهی فضا خواهد کرد.

به گزارش كلبه نجوم 2 به نقل از ایسنا، سیستم حمل و نقل بار به فضا از جمله فناوری‌های کلیدی برای ایجاد ایستگاه فضایی مستقل چین در مدار زمین محسوب می‌شود.

تیانگونگ-1 به عنوان نخستین ماژول آزمایشگاه فضایی چین در سپتامبر 2011 به فضا پرتاب شد و این کشور قصد دارد تا سال 2015 آزمایشگاه مداری تیانگونگ-2 را به بهره‌برداری برساند.

به گفته «ژو جیانپینگ» طراح ارشد برنامه فضایی سرنشین‌دار چین، کپسول باری تیانژو (Tianzhou) سال 2016 به وسیله موشک لانگ مارچ-7 به فضا پرتاب خواهد شد.

از کپسول باری تیانژو برای خدمت رسانی و تأمین محموله‌های مورد نیاز فضانوردان مستقر در آزمایشگاه مداری تیانگونگ-2 استفاده خواهد شد.

مطالعات صورت گرفته توسط محققان استرالیایی نشان می‌دهد، میزان سرعت چرخش در کنار جرم آن، دو عامل تأثیرگذار بر اندازه و شکل کهکشان‌های مارپیچی هستند.

به گزارش كلبه نجوم 2 به نقل از ایسنا، گروهی از اخترشناسان به سرپرستی مرکز بین‌المللی تحقیقات نجوم رادیویی (ICRAR) در پرت استرالیا دریافته‌اند که‌ سرعت چرخش، عامل تعیین کننده اندازه و شکل کهکشان‌های مارپچی است.

کهکشان‌های مارپیچی دارای سرعت چرخش بالا، تخت و نازک هستند، درحالیکه کهکشان‌های با اندازه مشابه که سرعت چرخش کندتری دارند، ضخیم‌تر دیده می‌شوند.

در این تحقیق 16 کهکشان در فاصله بین 10 تا 50 میلیون سال نوری از زمین با استفاده از داده‌های مطالعه THINGS مورد ارزیابی قرار گرفتند.

به گفته پروفسور «دانیل اوبرشاکوو» از دانشگاه استرالیای غربی، این مطالعه نشان می دهد که سرعت چرخش، کلید تغییر شکل ظاهری کهکشان‌های مارپیچی است و بر این اساس، برخی کهکشان‌ها، دیسک‌های مسطح از ستارگان و برخی دیگر کروی شکل هستند.

شکل کهکشان‌های مارپیچی بوسیله دو عامل سرعت چرخش و جرم آنها تعیین می‌شوند؛ بطور مثال کهکشان راه شیری یک دیسک مسطح با تورم نسبتا کوچک است.

نتایج این مطالعه در مجله Astrophysical منتشر شده است.

محققان ناسا با استفاده از فضاپیمای NEOWISE دنباله‌دار جدیدی را در فاصله 230 میلیون کیلومتری زمین شناسایی کردند.

به گزارش كلبه نجوم2 به نقل از ایسنا، فضاپیمای WISE که سال 2011 پس از تکمیل مأموریت اولیه خاموش شده بود، در سپتامبر 2013 (شهریور 92) بار دیگر فعال شده و مأموریت خود را با نام جدید کاوشگر نقشه بردار فروسرخ میدان وسیع اجرام نزدیک به زمین (NEOWISE) آغاز کرد.

بر اساس اعلام آزمایشگاه پیشرانه جت (JPL) ناسا، کاوشگر NEOWISE به تازگی موفق به کشف یک دنباله‌دار جدید در فاصله 230 میلیون کیلومتری از زمین شده است.

دنباله‌دار جدید بطور رسمی «(C/2014C3(NEOWISE» نامگذاری شده و طول دنباله آن 40 هزار کیلومتر است.

دنباله‌دار C/2014C3 در یک مدار پس‌رونده قرار دارد، یعنی در خلاف جهت زمین و دیگر سیارت در حال چرخش در اطراف خورشید است.

با توجه به فاصله بیش از 1.3 واحد نجومی (AU)، این دنباله‌دار در گروه اجرام نزدیک به زمین (NEOs) جای نمی‌گیرد.

نتایج کشف دنباله‌دار C/2014C3 توسط مرکز ماینور پلنت (MPC) در کمبریج در ایالت ماساچوست تأیید شده است.

سامانه کپلر ناسا در آخرین ماموریت خود کشف 715 سیاره جدید را اعلام کرد.

به گزارش كلبه نجوم2 به نقل از ایسنا، این جهان‌ها حول 315 ستاره مدارگردی و سیستم‌های چندسیاره‌ای شبیه به منظومه شمسی را آشکارسازی می‌کنند. حدود 95 درصد از این سیاره‌ها کوچک‌تر از نپتونی هستند که تقریبا چهار برابر زمین است. این کشف تعداد سیارات کوچک شبیه به زمین را به بیش از سیارات فراخورشیدی افزایش می‌دهد.

از زمان کشف نخستین سیارات در خارج از منظومه شمسی تقریبا دو دهه می‌گذرد و هم‌اکنون دانشمندان تکنیکی آماری را در اختیار دارند که می‌توان به بسیاری از سیارات، درست زمانی که در سیستم‌های میزبان بیش از یک سیاره در اطراف ستاره همسان کشف می‌شوند، اعمال شود.

کپلر هم‌اکنون در حال مشاهده 150 هزار ستاره است که چند هزار مورد از آن‌ها نامزد میزبانی سیارات هستند. این فضاپیما همچنین صدها ستاره را رصد کرده که کاندیدای میزبانی سیارات چندگانه‌اند.

سیستم‌های چند سیاره‌ای کشف شده در آخرین ماموریت فضاپیمای ناسا، زمین‌های باروری برای مطالعه سیارات منفرد و پیکربندی محله‌های سیاره‌ای هستند و این موضوع سرنخ‌هایی را برای شکل‌گیری سیارات در اختیار می‌گذارد. چهار مورد از این سیارات جدید کمتر از 2.5 برابر اندازه زمین هستند و در ناحیه قابل زیست ستاره‌ میزبانشان قرار دارند. این ناحیه فاصله‌ از ستاره‌ میزبانی است که در آن، دمای سطح یک سیاره مدارگرد برای وجود آب مایع مناسب است.

رصدخانه دینامیک خورشیدی (SDO) ناسا یکی از بزرگترین جرقه‌های خورشیدی چند سال‌ اخیر در کلاس X را رصد کرد.

به گزارش كلبه نجوم2   به نقل از ایسنا ، بزرگترین جرقه خورشیدی سال 2014 در کلاس X4.9 در منطقه موسوم به AR1990 در ساعت 00:49 به وقت گرینویچ (04:19 به وقت تهران) روز سه‌شنبه 25 فوریه (ششم اسفند) توسط رصدخانه دینامیک خورشیدی (SDO) رصد شد.

حجم عظیمی از پلاسما موسوم به خروج جرم از تاج خورشیدی (CME) در زمان جرقه خورشیدی به فضا پرتاب می‌شود.

جرقه خورشیدی کلاس X قویترین نوع توفان‌های خورشیدی محسوب می‌شود که باعث بروز اختلال شدید در عملکرد ماهواره‌ها، سیستم‌های موقعیت‌یاب جهانی (GPS)، شبکه‌های برق و پرواز هواپیماها می‌شود.

محققان اعلام کرده‌اند، باتوجه به اینکه جهت منطقه خورشیدی AR1990 کاملا به سمت زمین نبوده است، سیاره ما تحت تأثیر فعالیت شدید آب و هوایی فضا ناشی از این جرقه عظیم قرار نخواهد گرفت؛ البته این منطقه طی هفته آینده با چرخش کامل، در نمای مستقیم به زمین قرار خواهد گرفت.

تابش رادیویی از این امواج شوک در لبه تاج خورشیدی سرعتی در حدود دو هزار کیلومتر در ثانیه دارد که اگر به زمین برسند، خسارات شدیدی را در پی خواهند داشت.

در تاریخ 28 ژانویه (هشتم بهمن) نیز یک منطقه فعال مغناطیسی خورشید توسط ماهواره IRIS‌ مورد بررسی قرار گرفت تا رفتار مواد خورشیدی تحت تأثیر نیروهای مغناطیسی شدید ارزیابی شود.

جرقه خورشیدی در کلاس M یا متوسط در این منطقه رصد شد که دومین کلاس پرقدرت جرقه‌های خورشیدی پس از کلاس X محسوب می‌شود؛ این جرقه بسیار پرقدرت، اشعه‌ایکس و نور شدید را به فضا پرتاب کرد که در تصاویر ماهواره IRIS‌ ثبت شده‌اند.

خورشید در حال حاضر در فاز فعال از چرخه 11 ساله خورشیدی موسوم به چرخه خورشیدی 24 قرار دارد.

محققان یک نقشه گرافیکی طراحی کرده‌اند که با استفاده از خط تلاقی طول و عرض جغرافیایی، امکان تعیین سرعت چرخش هر منطقه حول محور زمین را فراهم می‌کند.

به گزارش كلبه نجوم 2 به نقل از ایسنا، سرعت چرخش هر منطقه حول محور زمین معمولا بین 0 تا 1689 کیلومتر در ساعت متغیر است؛ بطور مثال کشوری نزدیک به خط استوا با سرعت 40 هزار کیلومتر در روز و انگلیس با سرعت 965 کیلومتر در ساعت حول محور زمین در حال چرخش است.

برای تعیین سرعت، فاصله هر نقطه بر 23 ساعت و 56 دقیقه و چهار ثانیه تقسیم می‌شود تا عدد 1689 کیلومتر در ساعت بدست ‌آید.

سپس بوسیله ضرب سرعت در خط استوا توسط کسینوس عرض جغرافیایی در هر نقطه، سرعت با توجه به چرخش محاسبه می‌شود.

تغییرات در سرعت چرخش حول محور زمین به ارتفاع هر منطقه بستگی دارد، اما این اثر در تعیین سرعت چرخش تقریبا جزئی است.

تحقیقات گروهی از متخصصان بین‌المللی نشان می‌دهد، پروژه آسانسور فضایی طی چند دهه آینده قابل انجام بوده و یک مسیر ایمن، نسبتا ارزان و آسان برای رسیدن به مدار زمین محسوب می‌شود.

به گزارش كلبه نجوم 2 به نقل از ایسنا ، «کنستانتین تسیولکوفسکی» پیشگام فضایی روسیه در سال 1895 از امکان ساخت برج آزاد که از سطح زمین تا ارتفاع 35 هزار کیلومتری مدار زمین‌ایست‌ور (geostationary orbit) حرکت می‌کند، خبر داده بود.

گروهی از متخصصان تحت نظارت آکادمی بین‌المللی فضانوردی (IAA) به تازگی مطالعه‌ای را با هدف بررسی امکانپذیر بودن پروژه آسانسور فضایی انجام دادند.

آسانسور فضایی یک زیرساخت عظیم است که بر روی زمین احداث شده و تا ارتفاع 100 هزار کیلومتری در مدار زمین صعود می‌کند.

نتایج بدست آمده نشان می‌دهد، این پروژه با در نظر گرفتن خطرات فناورانه مختلف امکانپذیر بوده و زیرساخت آن نیازمند مشارکت بین‌المللی است.

انتقال محموله و همینطور مسافران به مدار زمین با استفاده از وسیله نقلیه الکتریکی موسوم به بالارونده (climber) انجام خواهد شد که با سرعتی معادل قطارهای تندرو به بالا و پایین حرکت می‌کنند.

«پیتر سوآن» سرپرست تیم تحقیقاتی معتقد است: احتمالا تا 10 سال آینده مطالعه‌ دیگری انجام خواهد شد که از فراهم شدن فناوری‌های پیشرفته برای آغاز مراحل ساخت نخستین آسانسور فضایی حکایت دارد.

پیش‌بینی می‌شود که پروژه آسانسور فضایی تا سال 2050 یا 2100 به بهره‌برداری برسد.

پس از چندین ماه آزمایش، سیستم‌ ارتباطی مبتنی بر لیزر (LLCD) برای انتقال سریع و دقیق اطلاعات از فضاپیماها به زمین و بالعکس موفق به ثبت یک رکورد تازه در انتقال فیلم ویدئویی اچ‌دی به ماه شده است.

به گزارش كلبه نجوم2   به نقل از ايسنا ، طرح مشترک تحقیقاتی ناسا و آزمایشگاه لینکلن موسسه فناوری ماساچوست (MIT)، نخستین سیستم ارتباطی دو طرفه مبتنی بر لیزر است که جایگزین سیستم‌های انتقال امواج رادیویی با سرعت پایین خواهد شد.

سیستم‌های فرکانس رادیویی که در حال حاضر مورد استفاده قرار می‌گیرند، قادر به انتقال مقادیر قابل توجه از اطلاعات لحظه‌ای از فضا به زمین و بالعکس نیستند.

سیستم‌ ارتباطی مبتنی بر لیزر (LLCD) بر روی کاوشگر جدید ماه ناسا نصب و عملکرد آن از ماه اکتبر مورد آزمایش قرار گرفت؛ محققان ایستگاه وایت سندز (White Sands) در نیومکزیکو، از این سیستم برای انتقال و دریافت داده‌ها به فضاپیما در فاصله 384 هزار کیلومتری زمین استفاده کردند.

با استفاده از این ارتباط لیزری، امکان ارسال داده‌ها با سرعت 622 مگابیت در ثانیه فراهم می‌شود.

در جدیدترین آزمایش و رکوردشکنی سیستم LLCD، محققان موفق به ارسال و برگشت یک فیلم ویدئویی اچ‌دی به ماه ظرف هفت ثانیه شدند که یک دستاورد مهم در ارتباط بین ستاره‌ای محسوب می‌شود.

از این طریق ارسال و دریافت داده از کاوشگرها در عمق فضا از جمله تصاویر تهیه شده توسط مریخ‌نورد کنجکاوی با سرعت بسیار بالا امکانپذیر می‌شود.

پیش‌بینی می‌شود که سیستم‌ ارتباطی مبتنی بر لیزر تا سال 2017 بر روی کاوشگرها و فضاپیماهای جدید ناسا مورد استفاده قرار بگیرد.

کاوشگر جو و محیط غبار ماه ناسا (LADEE) برای اولین بار تصویری از سطح این قمر را به زمین ارسال کرد.

به گزارش كلبه نجوم 2 به نقل از ایسنا، مجموعه‌ای از تصاویر ماه و ستارگان که توسط سیستم‌های دوربین آنبرد کاوشگر LADEE موسوم به ردیابهای ستارگان در فواصل زمانی یک دقیقه‌ای در روز هشت فوریه (19 بهمن) در دوران شب ماه ثبت شده بودند، هفته گذشته توسط ناسا منتشر شدند.

زمین‌تاب که بازتاب نور زمین در بخش تاریک ماه است، به این کاوشگر اجازه داده که مناظری را در نیمکره شمال غربی این قمر نمایش دهد. کاوشگر جو و محیط غبار ماه ناسا در زمان ثبت تصاویر با سرعت حدود 100 کیلومتر در دقیقه در مدار خود حرکت می‌کرد.

کار اصلی یک دوربین ردیاب ستاره، ثبت تصاویر از میدان ستاره‌ای اطراف است تا فضاپیما بتواند بصورت داخلی جهت خود را در فضا محاسبه کند. لنزهای دوربین ردیابهای ستارگان از میدان زاویه باز برای ثبت آسمان شب در یک چهارچوب برخوردار است.

در این مجموعه از پنج تصویر، یکی از آنها به نمایش دهانه برخوردی «کریگر» و دهانه «توسکنلی» در پیش زمینه پرداخته است. تصویر دیگر نشان‌دهنده دهانه دیگری موسوم به «وولاستون پی» در نزدیکی افق و بخشی از کوه هرودوت ماه است. همچنین رشته‌کوه آگریکولا، دهانه گولگی با قطر شش کیلومتر، دهانه زینر با قطر پنج کیلومتر، دهانه لیختنبرگ و اسکیاپارلی و دشتهای تاریک و صاف بازالتی Western Oceanus Procellarum در دشت Aristarchus در تصاویر دیگر این مجموعه دیده می‌شوند.

ماموریت 280 میلیون دلاری کاوشگر جو و محیط غبار ماه ناسا در ماه سپتامبر 2013 بر روی موشک مینوتور 5 از پایگاه فضایی منطقه‌ای میدآتلانتیک پرتاب شد. این کاوشگر ابتدا قرار بود 100 روز در فضا باقی بماند اما سپس مهندسان ناسا دریافتند که این فضاپیما از سوخت کافی برای جمع‌آوری اطلاعات به مدت 28 روز دیگر برخوردار است.

این فضاپیما قرار است در روز 21 آوریل (31 فروردین) با پایان ماموریتش با سطح ماه برخورد کند.